PUBLIKACJE

10 ZASAD ODPOWIEDZIALNOŚCI KARNEJ

  1. Potrzeba kary za wyrządzone zło i prawo do bycia odpowiedzialnym jest fundamentalnym prawem naturalnym, którego pogwałcenie stanowi naruszenie wszystkich moralnych uprawnień i obowiązków.
  1. Trzeba, aby zło podlegało karze (sprawiedliwość retrybutywna), a naruszający ład nie osiągali z tego korzyści ze szkodą dla tych, którzy przestrzegają uznawanych norm (sprawiedliwość dystrybutywna).
  1. Zagrożenie karą, jej wymierzenie oraz wykonanie stanowi wyraz potępienia wyrządzonego zła i potwierdzenie prawomocności naruszonych przez przestępstwo reguł.
  1. Potępienie zła (przez wymierzoną karę) jest wyrazem społecznej solidarności z niewinną ofiarą przestępstwa, która w ten sposób uzyskuje moralną satysfakcję za wyrządzoną jej krzywdę.
  1. Możliwość ponoszenia odpowiedzialności stanowi o godności człowieka; wymiar kary, stanowiący wyraz uznania tej odpowiedzialności, jest potwierdzeniem godności sprawcy jako istoty ludzkiej, a jej wykonanie przywróceniem mu utraconego statusu pełnoprawnego członka społeczeństwa.
  1. Warunkiem uznania godności człowieka jest to, aby jej podmiotem był jedynie ten, kto ma rzeczywistą możność bycia odpowiedzialnym, tzn. był człowiekiem normalnym i odpowiednio dojrzałym. Natomiast gwarancją jego wolności jest to, aby ponosił ją w granicach spoczywających  nań powinności i możliwości działania oraz jedynie do granic indywidualnej możliwości przewidywania następstw swojego zachowania.
  1. Gwarancją zarówno godności, jak też wolności sprawcy jest proporcjonalność kary do wagi skutku i ciężaru przestępstwa, która może być przekroczona jedynie pod warunkiem szczególnego zawinienia, w przypadku wielokrotnego lub powrotnego sprawcy oraz nagminności popełnionego przestępstwa.
  1. Szczególny rodzaj naruszonego przez sprawcę obowiązku oraz uprzywilejowana pozycja społeczna stanowią okoliczności zwiększające stopień zawinienia i ciężaru popełnionego czynu.
  1. Sprawiedliwy wymiar kary ma pierwszeństwo przed jej celami utylitarnymi, a cele społeczne przed tymi, jakie ma ona osiągnąć w stosunku do skazanego.
  1. Cele resocjalizacyjne kary mogą być realizowane jedynie w granicach kary sprawiedliwej (i w fazie jej wykonania), w stosunku to osób, które tego potrzebują, nadają się do resocjalizacji oraz wyraziły na nią zgodę.